วัดอโยธยา (วัดเดิม) ตั้งอยู่บริเวณตอนเหนือของเขตการอนุรักษ์เมืองเก่าอโยธยา หลักฐานในเรื่องการสร้างวัดมีปรากฏในพงศาวดารเหนือ ซึ่งพระยาประชากิจกรจักร เขียนไว้ในพงศาวดารโยนก ว่าเคยเป็นวังสมัยละโว้มาก่อน แล้วต่อมาพระเจ้าหลวงยกให้เป็นวัดตั้งแต่จุลศักราชล่วงเข้า 400 ปี มาแล้ว (พ.ศ. 1581) และยังเคยเป็นที่ตีดาบของพระเนศวร

ได้รับการประกาศขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานแห่งชาติ เมื่อ พ.ศ. 2486 โดยประกาศ ในราชกิจจานุเบกษา ปัจจุบันยังคงสภาพเป็นโบราณสถานอยู่ และมีทั้งบูรณะขึ้นใหม่

สามารถไปได้ทุกเมื่อหรือตลอดทั้งปี